Per groeifase
Jongens
Periode 2: Prepuberteit – voor piekgroeisnelheid
Vanaf de puberteit zien we meer en meer prestatie gerichte trainingsvormen met meer intensiteit en fysieke belasting, wat meer risico op stress en overbelastingsletsels geeft ter hoogte van de groeischijven.
De kerntaak van de trainer is bewegingsactiviteiten in veilige omstandigheden te laten gebeuren en af te stemmen op de sporters. Daarbij is het vinden van het evenwicht tussen de belasting van de trainingsprikkels en de belastbaarheid van de sporter zeer essentieel.
- De trainer zal de sporter dus moeten observeren en bevragen hoe zijn of haar lichaam reageert op de bewegingsactiviteiten.
- Vele blessures op jonge leeftijd worden op een conservatieve manier behandeld met een tijdelijk sportstop. Om een hervalblessure te vermijden is een goede communicatie tussen alle partijen van groot belang; trainer, atleet, ouders én (para)medicus; het respecteren van de hersteltijd en het opbouwen na een blessure blijken in de praktijk veelal de moeilijkste stappen omwille van beperkte samenwerking trainer en (para)medici.
Daarnaast is het ook belangrijk de oorzaak van de overbelasting in kaart te brengen; was er sprake van een te hoge trainingsbelasting, een foutieve techniek, nood aan specifiek sportmateriaal (steunzolen,..)? Opnieuw is de communicatie tussen trainer, atleet, ouders en de para(medici) hier van essentieel belang om (herval) blessures te voorkomen.
Overbelastingletsels ter hoogte van de groeischijf komen frequenter voor bij sporten met springen en sprinten (Onderste ledematen > bovenste ledematen); ten gevolge van de groeisprint is deze peesstructuur niet flexibel en krachtig genoeg en zal de belasting zich uiten in een overbelasting. Het correct uitvoeren van sprong- en landingstechnieken, snelle explosieve bewegingen zijn van groot belang om overbelasting te vermijden.
